RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
W przypadku przekrojów niesymetrycznych (kątowniki, Z) osie główne są nachylone. Kąt α opisuje położenie głównych osi u i v w odniesieniu do standardowego układu osi: Jest to kąt pomiędzy osią y pręta a „silną” osią u przekroju. Jest on definiowany jako dodatni, jeżeli jest zgodny z ruchem wskazówek zegara.
Wynikowe momenty zginające dla niesymetrycznego przekroju są domyślnie wyświetlane w odniesieniu do osi głównych. Dlatego opisy Mu i Mv pojawiają się na rysunku oraz w tabeli. Aby wyświetlić wartości momentów odniesionych do osi pręta y lub z , należy wprowadzić odpowiednie ustawienia w nawigatorze Wyniki (patrz rysunek 01). Siły wewnętrzne My i Mz są następnie wyświetlane w grafice oraz w tabeli.
Wyświetlanie osi głównych można aktywować w nawigatorze Wyświetlić, wybierając opcję "Układy osi pręta x, u, v" (patrz rysunek 02).
Po pierwsze, żebrowanej płyty nie należy modelować za pomocą klasycznego pręta żebrowego z programu RFEM, ale za pomocą mimośrodu umieszczonego na dolnej powierzchni rzeczywistej płyty. Prętów żebrowych nie można obliczać w RF CONCRETE NL ze względu na odkształcenia.
Belka mimośrodowa jest następnie wymiarowana w RF-CONCRETE Members. W zakładce „Stan graniczny użytkowalności” w oknie 1.1 można aktywować „Obliczenia nieliniowe”. W szczegółowych ustawieniach dla obliczeń nieliniowych można aktywować eksport sztywności z obliczeń nieliniowych.
W przykładzie prezentowanym tutaj sztywność jest eksportowana "indywidualnie" dla każdego PO obliczonego w RF-CONCRETE Members. Więcej informacji na temat opcji „Indywidualne” i „Stałe dla obciążenia referencyjnego” można znaleźć pod poniższym linkiem.
Po obliczeniach w RF-CONCRETE Members, wyeksportowane sztywności obliczonych KO są dostępne w RFEM, gdzie można je aktywować w odpowiednich KO w celu ponownego obliczenia sił wewnętrznych. W tym celu należy aktywować dodatkowe opcje odpowiedniego urządzenia. W zakładce "Dodatkowe opcje" można aktywować sztywność wyeksportowaną z modułu dodatkowego RF-CONCRETE Members w celu nowego określenia sił wewnętrznych.
Po ponownym obliczeniu sił wewnętrznych KO w RFEM (z uwzględnieniem sztywności wyeksportowanej z RF‑CONCRETE Members) można je zastosować do obliczeń w RF‑CONCRETE Surfaces.
Poniższy rysunek przedstawia odkształcenia płyty żebrowej w RF CONCRETE Surfaces, z uwzględnieniem sztywności w stanie zarysowanym z obliczeń w RF CONCRETE Members.
W porównaniu z rysunkiem 03, liniowo-sprężystą sztywność w stanie niezarysowanym (stan I) zastosowano na rysunku 04 dla belki mimośrodowej.
Uwagi dotyczące procedury opisanej powyżej:
Jako alternatywę dla przekroju prostokątnego istnieje również możliwość „obróconej, niesymetrycznej belki stropowej”, którą można utworzyć jako przekrój przy użyciu biblioteki przekrojów.
Następnie przekrój ten można również wymiarować w modułach RF CONCRETE Members lub CONCRETE.
Niesymetryczny solwer jest w stanie poprawić zbieżność. Należy go jednak aktywować tylko wtedy, gdy naprawdę istnieją problemy ze zbieżnością.
W przypadku niektórych modeli materiałowych można również poprosić o aktywację solwera niesymetrycznego.
W przypadku "normalnego" solwera równań konieczne jest zapisanie tylko jednej strony macierzy, ponieważ jest ona symetryczna do głównej przekątnej. W przypadku solwera niesymetrycznego konieczne jest zapisanie obu stron i oczywiście utworzenie ich wcześniej. Wymaga to więcej pamięci i dłuższego czasu przetwarzania.
W przypadku modelu, który i tak jest dobrze zbieżny, solwer niesymetryczny prowadzi tylko do dłuższego czasu obliczeń i jest bezużyteczny.
Proszę sprawdzić orientację wszystkich podpór, prętów i powierzchni, a tym samym orientację obciążeń. Odpowiednie układy współrzędnych zaleca się wyświetlić za pomocą nawigatora Wyświetlić (Rysunek 01).
Jeżeli to nie rozwiąże problemu, należy zastosować najprostszy przypadek obciążenia, w którym można łatwo śledzić odkształcenia. Należy sprawdzić siły wewnętrzne i odkształcenia, aby wykryć możliwe obroty lub brakujące połączenia (zdjęcie 02). W celu rozpoznania obciążeń obrotowych na powierzchniach, można również skorzystać z opcji "Rozkład obciążenia" w wynikach (Rysunek 03).
Często brakuje domniemanego połączenia między powierzchnią a prętem. W takim przypadku siatka ES może również pokazać, czy połączenie istnieje.
Jeżeli asymetria nadal występuje, należy użyć kopii modelu i sukcesywnie usuwać elementy, aby znaleźć przyczynę braku symetrii.
Jeżeli się to nie uda, prosimy o odesłanie modelu na naszą infolinię wraz z informacją o tym, jakie testy zostały już wykonane.
Aby określić maksymalne siły podporowe, często konieczne jest umożliwienie suwnicy przejazdu nad projektowanym dźwigarem. W ten sposób zapewnia się, że na przykład w przypadku niesymetrycznego rozkładu obciążenia każde koło rzeczywiście przebiegnie przez krytyczne położenie dźwigara.
Jeżeli jednak istnieją zderzaki zabezpieczające przed wysunięciem suwnicy na lewy i/lub prawy koniec, rozstaw bL i bR można wprowadzić w obu polach. Zmniejsza to również liczbę generowanych kombinacji obciążeń.
W razie potrzeby można określić mimośrodowe rozmieszczenie zderzaków w oknie dialogowym za pomocą przycisku [Szczegóły] (patrz rysunek).
Więcej informacji na temat wymiarowania belek podsuwnicowych znajduje się w webinarium w zakładce Linki.
Różnica pomiędzy DSTV a PLATEM polega na tym, że DSTV porównuje istniejące siły wewnętrzne z dopuszczalnymi wartościami z wytycznej DSTV zgodnie z DIN EN 1993-1-8, a tym samym określa wymagane połączenie na podstawie połączeń typowych. END‑PLATE przeprowadza jednak całkowite ponowne obliczenie połączenia zgodnie z DIN 18800.
Połączenia w PŁYCIE KOŃCOWEJ mogą dodatkowo wystawać z obu stron. Możliwe są również cztery rzędy śrub.
DSTV obejmuje nie tylko sztywne blachy czołowe, ale także przegubowe połączenia z blachami czołowymi i połączenia z nakładkami środnika.
Oprócz kształtowników walcowanych (I, IPE, HE-A, HE-B, HE-M) można projektować dowolne dwuteowniki niesymetryczne, uwzględniające siłę osiową w PLATE (przekroje IS i IU). Wytyczne DSTV zawierają natomiast wartości tylko dla konwencjonalnych przekrojów walcowanych (IPE, HE-A, HE-B, HE-M). Dodatkowo, obliczone tam wartości dopuszczalne są tylko dla zginania przy użyciu siły bocznej; siła normalna nie jest uwzględniana w wytycznych DSTV.
Aby zwymiarować, na przykład, blachy czołowe na przekrojach HD można wykorzystać CZĘŚĆ-BLACHA i zastąpić przekrój HDS przekrojem IS. Dla tego przekroju można zdefiniować wymiary przekroju HD, który następnie ma takie same sztywności i może być wymiarowany w PLATE.